اثر سطح و نوع مکمل کبالت بر فراسنجه های بیوشیمیایی سرم، هماتولوژی و عملکرد در بزغاله نر

جهت بررسی تأثیر سطح و نوع کبالت بر فراسنجه های خونی و عملکردتعداد 30 رأس بزغاله نرسه تا پنج ماهه نژاد بومی، با میانگین وزنی 5/2±8/17 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار شامل: 1) جیرة پایه حاوی 076/0 میلی‌گرم کبالت در کیلوگرم مادة خشک (شاهد)؛ 2) جیرة پایه + 25/0 میلی‌گرم کبالت در کیلوگرم مادة خشک به شکل سولفات کبالت (سولفات 25/0)؛ 3) جیرة پایه + 5/0 میلی‌گرم کبالت در کیلوگرم مادة خشک به شکل سولفات کبالت (سولفات 5/0)؛ 4) جیرة پایه + 25/0 میلی‌گرم کبالت در کیلوگرم مادة خشک به شکل کبالت گلوکوهپتونات (گلوکوهپتونات 25/0)؛ 5) جیرة پایه + 5/0 میلی‌گرم کبالت در کیلوگرم مادة خشک به شکل کبالت گلوکوهپتونات (گلوکوهپتونات 5/0)اختصاص داده شدند. مادة خشک مصرفی بزغاله‌هائی که در جیره خود 5/0 قسمت در میلیون کبالت از منبع گلوکوهپتونات دریافت کردند بیشتر از گروه شاهد بود وزن نهایی و میانگین افزایش وزن روزانه تحت تأثیر سطح مکمل قرار گرفت و در تیمارهای دریافت کننده سطح بالاتر کبالت به طور معنی داری بالاتر از سایر تیمارها بود. با این وجود ضریب تبدیل خوراک تفاوت معنی‌داری بین تیمارها نداشت و تنها تفاوت عددی مشاهده شد. مکمل کبالت بر میزان گلوکز و ویتامین 12B سرم تأثیرگذار و بیشترین تفاوت مربوط به تیمار گلوکوهپتونات 5/0 بود. هرچند تیمار گلوکوهپتونات 5/0 از نظر گلوکز با تیمار شاهد تفاوت معنی‌داری داشت اما تفاوت آن با سایر تیمارهای دریافت کننده کبالت معنی دار نبود. تیمارهای کبالت تأثیر معنی‌داری بر فراسنجه‌های بیوشیمیایی سرم و هماتولوژی نداشتند. به طور کلی سطح کبالت تأثیر معنی داری بر عملکرد بزها داشت به طوری که سطوح بالاتر کبالت سبب مصرف مادة خشک و افزایش وزن روزانه بیشتری شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که سطح نیاز 07/0 میلی‌گرم کبالت در روز که برای بزها تعیین گردیده در محدودة مرزی نیاز قرار دارد. مکمل آلی کبالت در شکمبه بازده بهتری برای ساخت ویتامین 12B و همچنین گلوکز داشت و عملکرد بزها در سطح 5/0 بهتر از سطح 25/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم مادة خشک بود.